كتبت:أمل الوكيل.
إنك تتعشم فى حد،ده مُش بيكون ضعَف منك ولا قلة حيلة ليك,بالعَكس,انت بتتعشم فيه عشان استجدعتهُ وحبيتهُ,عشان حسيت انه اقرب حد لعقلك وقلبك،عارف انت اللى بقى محوّر اهتمامك واولوياتك فـ دعُائك اللىّ بتلاقى نفسك معاه,وعينك بتلمع م الفرّح لما تيجى سيرتهُ او تشوفهُ,او بمعنى تانى,بتتكلم معاه وتقول كل اللى نفسك تقولهُ لكن ما ينفعش يتقال لكل الناس،،الكارثة هى ان عشمك فى الاخر يطلع غلط واتعشمت فـ شخص غلط،الكارثة انه يكون حلمه وهدفهُ يبعدك عن كل الناس بحجة غيرتهُ ويكون قاصد انه يخليك وحيد فـ يدمرك ويحولك لشخص كئيب،ياااااه ع الصدمة والخبطة اللى بتيجى فـ قلبك بدون رحمه وقتها،ياااه ع الوقت والتفاصيل اللى راحت غلط، على نفسك اللى حسيت انك هِينتها,عارف وقتها انت بتحس انك اتعَس واحد فى المجتمع،بتحس ان الخير راح من الناس والرحمه اتنزعت من قلوبهم بجد،بتحس ان الناس كُلها بتقرب للغرض والمصلحة بس،فمن كتر ما جربت بقيت بتخاف تقرب،بتشوف الدينا سودة اوى قدامك،ولمّا تفتكر انك كنت متشعبط فى الحبل اللى هينجيك من مهالك الحياه بحلوها ومُرها،وفجاة يطلع الحَبل ده هش,ومنصوب عشان يموت كُل الحلو اللى فيك,فتبكى وجع وجبروت،لكن ولا يهمك فجاة,هتدخل ارادة ربنا عشان تُعيدك للحياه،وتبقى انت حلم وطموح ناس تانية,فتنسىّ اللى فات،اطمن.
